Üniversitelere “müdahale” taslağı: “Üç tip üniversite modeli”
Cumhurbaşkanlığı Eğitim ve Öğretim Politikaları Kurulu’nun yükseköğretimlerle ilgili Erdoğan’a sunduğu yeni taslakta, ‘tematik’, ‘sınırlı alanda uzmanlaşmış’ ya da ‘çok yönlü üniversite’ olmak üzere yeni üç tip üniversite modeline yer verildi.
‘KAYYUM’ REKTÖRLER YETMEDİ ŞİMDİ DE ÜNİVERSİTE KONSEYİ…
Erdinç Çelikkan’ın Hürriyet’te yer alan haberine göre, hazırlanan ‘Yükseköğretim Reformu Politika Belgesi isimli düzenleme taslağına göre, tüm devlet üniversitelerinde üniversite konseyleri oluşturulacak ve üst yönetim konsey ile rektörden oluşacak. Bu konsey taslağının medyaya yansıyan kadarıyla üniversitenin dışından kişilerce oluşturulacağı anlaşıyor. Daha önceden de üniversitelerin yönetimlerinde söz sahibi olmak için rektör kayyum, torpil ve çeşitli yöntemleri kullanan siyasi iktidar eğitim sistemine daha geniş bir müdahale hazırlığında. Bu şekilde oluşturulacak konseyin yetkileri de siyasi iktidarın müdahale olanağına denk düşüyor.
VAKIF, DEVLET VE ÖZEL
Bu kapsamda üniversiteler ‘devlet’, ‘vakıf’ ve ‘özel’ misyonlarına göre tasnif edilirken ‘Tematik’, ‘sınırlı alanda uzmanlaşmış’ ya da ‘çok yönlü üniversite’ isimlendirmesi yapılacak. Meslek yüksekokullarının her bölgede kurulacak olan ‘Bölgesel Mesleki Eğitim Üniversiteleri’ne bağlanması öngörülüyor. Böylece, meslek liselerinin ucuz iş gücü ve güvencesiz çalışma alanları olarak kullanımı yüksek öğretime devredilecek.
Projeyi olumlayarak aktaran haberde, “Yükseköğretimde çeşitlenen öğrenci profiline uygun talepleri karşılayabilecek, sosyal ve ekonomik gelişime katkı sağlayabilecek, piyasaların çeşitlenen iş gücüne cevap verebilecek, istihdamı arttırabilecek, artan rekabete uyum sağlayabilecek bir üniversite hedef olacak.” ifadeleri yer aldı. Bu da aslında Bölgesel Mesleki Eğitim Üniversitesi öngörülerinin ne olduğuna dair ciddi bir veri sunmakta.
Eğitimin öğrencilerin yeteneğine ve de isteğine göre değil rekabete, piyasalara ve ekonomiye göre şekilleneceği ortaya konuyor. Yani bir öğrencinin eğitiminin temel ayağı, ülkedeki ucuz iş gücü alanlarına göre belirlenecek. Bir üniversitenin, teknik bilgilere sahip olan bir atölye ustası yahut daha genel olarak (herkes usta olamayacağı için) genel kol gücü gerektiren işlerde çalışan bir işçi olması öngörülüyor.
